HYDROGENATIEREACTOREN

De hydrogeneringsreactie omvat gewoonlijk een driefasenslurry - de vloeibare olie, de vaste katalysator in de slurryfase en de waterstofbellen als de gasfase. Aangezien er een aantal fasegrenzen zijn, is de massaoverdracht, en vooral de waterstofverspreiding, een zeer belangrijke factor. Het mengsysteem dat in de reactor wordt gebruikt, heeft een grote invloed op de massaoverdrachtscoëfficiënt van de gas-vloeistofoverdracht.

De soorten mengsystemen die momenteel in gebruik zijn, kunnen in twee grote typen worden verdeeld

1. Geroerde vaten (extern) Lusreactoren

2. Geroerde schepen

Dit zijn meestal 'doodlopende' batchreactoren (dwz geen externe recirculatie van waterstof).
In het verleden werden vaak recirculatiereactoren toegepast waarbij de waterstof extern uit de reactor werd gerecycleerd. Dit type wordt niet meer veel gebruikt.
De belangrijkste verschillen tussen de dead-end geroerde reactoren zijn meestal het type impeller dat wordt gebruikt en hoe de meevoering van waterstof uit de kopruimte wordt verbeterd.

De hoofdtypen kunnen als volgt worden onderverdeeld:

• Turbinerotor met plat blad (Rushton):

Dit is het meest gebruikte type waaier. Het heeft meestal 6 bladen, hoewel dit aantal kan variëren - vastgebout aan een schijf op een roterende as. Het genereert radiale stroompatronen. De waterstofsparger is vrij vaak de ringvorm net onder de waaier. Dit is waarschijnlijk de meest voorkomende waaier in spijsoliereactoren (vooral oudere), maar het is zeker niet de ideale voor de verspreiding van de waterstof in de olie.

• CD-6/BT-6 waaier (Chemineer):

Dit is een verbetering ten opzichte van de vorige waaier met hogere massaoverdrachtscoëfficiënten en een lagere kans op cavitatie. Hieronder vindt u wat informatie over de CD-6 en BT-6 van de Chemineer-website.

• Axiale waaier (Lightnin):

Terwijl de vorige twee waaiers radiale mengpatronen hebben, wordt een axiaal mengpatroon gegeven door de A315 (naar beneden) en A340 (naar boven) pompwaaiers van Lightnin. De fabrikanten beweren dat dit een betere waterstofinductie heeft vanuit de kopruimte en een betere waterstofverspreiding geeft in de onderste helft van de reactor.